Brakujący kawałek układanki

Jak pisał Norwid, istotą świata jest nieustanny BRAK. Nawet doskonałe dzieło sztuki jest wybrakowane, bo prosty lud doskonałości w nim nie widzi, podobnie jak żona pana Kazimierza spod monopolowego w swoim mężu: "Znowu wrócisz pijany, szmaciarzu!" Co zatem dalej? Cokolwiek, coś, a może nic. Świat milczy. Można by ucho przykładać bliżej, ale tam wciąż głucho.

"Brak ci piątej klepki" - słyszał wiele razy od kumpli pan Kazimierz, choć zwykle nie łączył tego z ubytkiem szarych komórek, a jedynie z tym... że przecież mógł kupić jedną flaszkę więcej. I co? I każdemu brakuje czegoś innego. Marquez, który nie wszystkich urzekł, ale nikogo nie pozostawił obojętnym, twierdzi, że: "Naj­bar­dziej od­czu­jesz brak ja­kiejś oso­by, kiedy będziesz sie­dział obok niej i będziesz wie­dział, że ona nig­dy nie będzie twoja". Ja z kolei nigdy nie miałem siostry, a czasem czuję się podobnie.

Z brakiem jest trochę jak z króliczkiem; wcale nie musi chodzić o to, by go złapać. Za każdym razem można bowiem podnieść poprzeczkę.
- Córuś, zjesz hiszpańską truskawkę? - Nie-e. - Rozumiem, zagranicznych nie jadasz.
- Córeczko, może truskaweczkę? - Nie-e. - Rozumiem, nie lubisz takich spod folii.
- Kochanie, mam coś dla ciebie, tym razem nie rosły pod folią. - Nie-e. - Rozumiem, czekasz, aż będą polskie.
- Promyczku, polska truskaweczka, zjesz? - Hm... Jutro.

17 komentarzy:

  1. Czasem możemy stawać na głowie,a to, co mamy do dania nie wzbudza entuzjazmu w naszych dzieciach...
    A jednak, jak uparte osły, każdego dnia próbujemy:))

    OdpowiedzUsuń
  2. Miśka - próbowanie nie wystarczy i pewnie dobrze o tym wiesz :) Czasem trzeba postawić na swoim, czasem, nie za często :)

    OdpowiedzUsuń
  3. I powiem Ci,że z tymi starszymi wygrywam(raczej), a Grześ rządzi;)

    OdpowiedzUsuń
  4. Grześ ma swoje dziecięce 5 minut zatem, niech korzysta :)

    OdpowiedzUsuń
  5. poruszyłeś kilka kwestii...dwie najważniejsze, Twoja córka jest małą kobietką, kobiety same decydują kiedy i jaką chcą truskawkę a dwa... jeżeli Maquez ma rację to wtedy absolutnie niemozliwym jest przyjąźń między kobietą a mężczyzną a która jest mozliwa według Fryderyka Nietzsche....a może się mylę...hmmm...

    OdpowiedzUsuń
  6. Dobra jesteś - właściwie trafiłaś w samo sedno :) Choć nie użyłbym słowa "absolutnie", bo że jest to trudne, to się zgodzę, ale nie niemożliwe. Z drugiej strony, skąd ludzie mieliby wiedzieć, jak się zachować, skoro większość nie przyjaźni się ze swoimi połówkami? Nietzsche twierdził także, że jest Polakiem, zatem podchodziłbym z ostrożnością do luźnych jego myśli. Zwłaszcza że, o ile dobrze pamiętam, udaną przyjaźń dopuszczał z kobietami, które, delikatnie mówiąc, nie są zbyt urodziwe :)))

    OdpowiedzUsuń
  7. wiesz, dużo kiedys myślałam na ten temat i Oskar Wilde też nie dopuszczał przyjaźni między kobietą a mężczyzną, ja się skłaniam do mysli Nietzchego bo mi się wydaje, podkreslam wydaje, ze osiągnełam kiedyś ten stan heheh :)to wygasło po mojej przeprowadzce ale było bardzo silne, choć czasmi się potem pytałam, a co by było gdyby...ale przyjmijmy że nie było gdyby więc przyjażń była :)wiesz co zobacz jak ten Twój męski rozum-ek :) to zinterpretował...brzmi to tak: "Ko­bieta może być przy­jaciółką mężczyz­ny, lecz by uczu­cie to trwało, niezbędne jest wes­przeć je od­ro­biną fi­zycznej an­ty­patii. " a Ty zakładasz, że to kobieta musi być nie urodziwa hehehe :) poza tym o gustach się nie dyskutuje, ja bym sie nie mogła przyjażnić z Joachimem Loewem zakładając, że bym mogła hahaha ;) a nie wszystkim sie podoba ;)

    OdpowiedzUsuń
  8. E tam. Mój męski rozumek podpowiada mi, że sobie jaja robił; jak można "wesprzeć fizyczną antypatią"? Hę? Dorysować wąsy? ;)

    OdpowiedzUsuń
  9. da się, nie wszyscy się wszystkim podobają :)i z tą myślą idę spać, w ogóle ja się tylko tu mądrzę najwięcej u Ciebie, wnoszę sprzeciw!:)

    OdpowiedzUsuń
  10. Czy jest w ogóle możliwe, żeby nie wciskać dziecku jedzenia i poczekać aż samo przyjdzie i powie mamo/tato jestem głodna/y? W teorii wydaje się to bardzo łatwe, ale praktyka pokazuje, że jest raczej nierealne. Czemu?

    OdpowiedzUsuń
  11. Nie wiem, jak jest z innymi dziećmi, ale u mnie wszystko zależy od dnia, jeśli córka jest zajęte zabawą, coś ją absorbuje w pełni, prawdopodobieństwo, że przyjdzie po piciu czy kanapkę spada, dlatego w czasie upałów może się szybko odwodnić (trzeba o to zbać). Z drugiej strony dzieci odczuwają głód tak samo jak my i kiedyś na pewno przyjdą po coś do jedzenia, ale niekoniecznie po to, czego nie chciały zjeść wcześniej :) Poza tym dziecko powinno jeść w sposób regularny, więc eksperyment: zje, jak zgłodnieje odbije się nam czkawką. Ciężko zaplanować dzień, wyjście z domu, jeśli nie przyzwyczaimy dziecka do jedzenia o określonej godzinie :)

    OdpowiedzUsuń
  12. Dobrze wiedzieć, że moja córa nie jest jedyną z fochem na truskawki :P

    OdpowiedzUsuń
  13. Rzeczywiście, dobrze wiedzieć, że moje też nie :)

    OdpowiedzUsuń
  14. Z czasem przyjdą jeszcze głębsze refleksje, ale podoba mi się ta niezależność!

    OdpowiedzUsuń
  15. Ja się tego trochę zaczynam już bać :)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Nic nie bój, nie stresuj, refleksje bywają częściej pozytywne niż negatywne :)

      Usuń