Jak daleko do Olsztyna?

W czteroletniej historii Zeszytu rozterek zdarzały się publikacje tekstów znalezionych w sieci. Pomyślałem sobie, że od czasu do czasu można do tej tradycji powrócić; relacja anonimowego pasażera autobusu zaprezentowana poniżej nie jest może najnowsza, ale bardzo mi przypomina sytuacje, które opisywałem na blogu parę lat temu. Moja córka była wtedy nieco młodsza i zadawała mnóstwo niewygodnych pytań.

Przepełniony autobus do Olsztyna, przez całą drogę trzy-czteroletni maluch zadaje ojcu pytania, ojciec zaś cierpliwie odpowiada: 
- Tak, to traktor, kosi trawkę; to stacja benzynowa – tutaj samochody piją benzynę, żeby jechać dalej…
Gdy maluch pyta, jak daleko jeszcze do Olsztyna, tata skupia się, uważnie patrzy przed siebie, i mówi:
- Już blisko.
Dojeżdżamy do zamkniętego przejazdu kolejowego, czekamy około 20 minut. Obok autobusu łąka, na łące dwie krowy, młody rudy byczek i kilka owiec. Maluch, zainteresowany tym zwierzyńcem, zadaje kolejne pytania, a tata dzielnie odpowiada:
- To są krówki, a to są owieczki, jedzą trawkę, krówki robią muuuuu…
Silnik w autobusie wyłączony, pasażerowie mimowolnie słuchają dialogu taty z synem. Nagle byczek zaczyna się sposobić do jednej z krówek, zarzuca jej na plecy przednie nogi i mości się do krycia. Pasażerowie zamarli w oczekiwaniu i już po chwili dźwięczny dziecięcy głosik spytał:
- Tatusiu, a co one robią?
Zapanowała kompletna cisza, nawet muchy przestały brzęczeć. Kilkadziesiąt par oczu zawiesiło się na twarzy speszonego ojca, który po kilku sekundach wydukał:
- Patrzą, czy daleko jeszcze do Olsztyna…
Wybuch śmiechu słyszano podobno w całej okolicy.

Po małym ślectwie dotarłem do źródła: TU