Sing a song

A co, gdy trzeba coś rzec? Hę? Dajmy na to: przepraszam. Oscar Wilde słynął z błyskotliwych testów i zawsze wiedział, co należy zrobić. "Kiedy ko­bieta nie ma rac­ji, pier­wsza rzecz, którą na­leży zro­bić, to natychmiast ją przeprosić". Rewelacja! Złota rada irlandzkiego wuja przeważnie oddala groźbę, że kobieta zrobi coś z niczego. A umie ponoć zrobić trzy takie rzeczy: kapelusz, sałatkę, no i awanturę. I co? I zamiast mówić, dla lepszego efektu można zaśpiewać, jak Brenda Lee: "I'm sorry, so sorry". Muzyka łagodzi ponoć obyczaje, a kto wie, może i zmienia ludzi.

Leniwy, deszczowy weekned. Spokojnie rozsiadam się w fotelu, włączam meczyk, otwieram zmrożonego browara. Dobiega moich uszu hałas zza ściany, po chwili z podwórka, potem jakby z kuchni obok. Przyciszam telewizor, nasłuchuję. I co? I nic. Włączam ponownie meczyk, łykam piweczko. Nagle wrzawa: gol! Nie, to znowu ten hałas, tyle że jakby ostrzejszy. Wsuwam głowę pod koc w szkocką kratę. Z każdym kolejnym chlapnięciem złocistego trunku, Danuta Rinn śpiewa coraz głośniej i wyraźniej: "Gdzie ci mężczyźni, prawdziwi tacy, mmm, orły, sokoły, herosy?!" Sugestywne, nieprawdaż?

Czasami śpiew nie przekazuje niczego istotnego, ale ułatwia komunikację. Córka proszona o zrobienie porządku z plastycznym Armagedonem, niespodziewanie postanowiła zwrócić uwagę na swój mikry problemik. "Mamusiu, wymyśliłam taką piosenkę - powiedziała uradowana córeczka, po czym zaśpiewała. - Gdzie są nozycki, gdzie są nozycki, cy ktoś może to wieeeee, eee, eee..." Domyślna mama zapytała: "Szukasz nożyczek, kochanie?" Na co córuś wyznała: "Tak, ale nie wiedziałam, jak Ci to powiedzieć".